Dlaczego „Wyznanie wiary”?

Kiedy słyszymy o jakimś Kościele czy ruchu religijnym, od razu nasuwa nam się pytanie:
„A w co oni wierzą?”. To pytanie jest czymś oczywistym, skoro apostoł Piotr zachęca nas w swoim liście, abyśmy byli „zawsze gotowi do obrony przed każdym, domagającym się od was wytłumaczenia się z nadziei waszej”
(1 List Piotra 3,15).

Na początku chcemy zrobić bardzo ważną uwagę – zajmujemy się wyznaniem wiary, a nie dogmatami. Różnica jest zasadnicza. Dogmat to prawda wiary niepodlegająca dyskusji, którą po prostu musimy przyjąć do wierzenia. W Kościele Rzymsko – Katolickim dogmat jest podany w autorytecie nieomylnego papieża bądź soboru, tak więc nie ma tam miejsca na żadną dyskusję, a wierni po prostu nie mają wyboru. Dlatego też Kościół wyjaśnia, że wiara w dogmaty prowadzi do zbawienia. Dogmat opiera się na autorytecie Kościoła, uzurpującego sobie prawo wypowiadania się w imieniu Boga.

Wyznanie wiary to zbiór ważniejszych twierdzeń/prawd wiary, wyznawanych przez daną społeczność. Tradycja spisywania wyznań wiary jest bardzo stara – sięga czasów antycznego Kościoła. Każdy ze starożytnych soborów (od Soboru Nicejskiego w 325 r. poczynając) kończył się spisaniem wyznania wiary. Większość Kościołów chrześcijańskich przyjmuje zresztą najstarsze wyznanie chrześcijańskie (Wyznanie Nicejsko – Konstantynopolitańskie z 381 r.) za część wspólnego dziedzictwa:

„Wierzymy w jednego Boga Ojca wszechmogącego, stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, zrodzonego z Ojca przed wszystkimi wiekami, światłość ze światłości, Boga prawdziwego
z Boga prawdziwego, zrodzonego, niestworzonego, współistotnego Ojcu, przez którego wszystko się stało, który dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z niebios i przyjął ciało
za sprawą Ducha Świętego z Marii dziewicy, i stał się człowiekiem. Został ukrzyżowany pod Poncjuszem Piłatem, cierpiał, został pogrzebany; i zmartwychwstał trzeciego dnia według Pisma, i wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Ojca, i znowu przyjdzie w chwale sądzić żywych
i umarłych; którego panowaniu nie będzie końca. I w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca pochodzi i którego wraz z Ojcem i Synem czcimy jednocześnie i wielbimy, który mówił przez proroków. W jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. Wyznajemy jeden chrzest
na odpuszczenie grzechów. Oczekujemy zmartwychwstania zmarłych i życia przyszłego wieku. Amen.”

Nasze wyznanie wiary zawiera prawdy odkryte przez nas w jedynym autorytecie, jaki Bóg zostawił na tej ziemi – swoim Słowie, zapisanym na kartach Biblii. Podkreślamy to bardzo wyraźnie, że tylko „całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany” (2 List do Tymoteusza 3,16-17). Dlatego też staramy się odnosić przede wszystkim do Bożego Słowa, a nie regulacji czy dogmatów jakiegokolwiek z Kościołów. Tak jak zaznaczamy we wstępie do naszego wyznania wiary: „Mamy pełną świadomość, że niniejsza deklaracja wiary jest jedynie niedoskonałą próbą wytłumaczenia się z nadziei, która została w nas wzbudzona przez Słowo Boże – Biblię, jedyny, nieomylny i całkowicie wystarczający autorytet we wszystkich sprawach wiary i życia chrześcijańskiego”.

Wierzymy, że zrozumienie Bożego Słowa przychodzi poprzez przeżywanie swojego zbawienia w rozwijającej się relacji z Bogiem. To przecież Duch Święty według obietnicy Pana Jezusa „wprowadzi
nas w całą prawdę” (Ewangelia Jana 16,13), a według apostoła Pawła nazwany jest „Duchem mądrości
i objawienia”, który „oświeca oczy serca naszego, abyśmy wiedzieli” (List do Efezjan 1,17-18). I właśnie wiara w to, że to rolą Ducha Świętego jest wprowadzanie nas w całą prawdę poprzez objawienie, kieruje nas
do relacji z Bogiem, jako źródła naszego poznania, a nie do jakiegokolwiek, choćby nie wiem jak utalentowanego i niezwykłego człowieka.

Wyznanie wiary ma pomóc nam zrozumieć podstawowe, istotne dla nas prawdy wiary, które wspólnie wyznajemy. Mamy pełną świadomość różnic w tak podzielonym dzisiaj chrześcijaństwie. Wiemy także, że nawet w naszym Kościele nie zgadzamy się ze sobą w każdym aspekcie chrześcijańskiej doktryny. Nie jest to nic niepokojącego (do momentu, kiedy w czyichś oczach różnice stają się przeszkodą do doświadczania wspólnoty), a wręcz ubogaca nasze rozumienie.

Pan Jezus nigdy nie powiedział, że będziemy się zawsze zgadzać we wszystkim. On zachęca nas, abyśmy wyróżniali się wzajemną miłością, a nie doktryną. Święty Augustyn powiedział kiedyś: „Zgadzamy się zgadzać w sprawach podstawowych i nie zgadzać w sprawach mało istotnych, a we wszystkim ma panować miłość”. I niech to będzie wprowadzeniem do naszego Wyznania Wiary Kościoła Bożego
w Polsce.

Poświęcając Chrystusa Pana w sercach swoich, z bojaźnią i drżeniem sprawując swoje zbawienie, mamy pełną świadomość, że niniejsza deklaracja wiary jest jedynie niedoskonałą próbą wytłumaczenia się
z nadziei, która została w nas wzbudzona przez Słowo Boże – Biblię, jedyny, nieomylny i całkowicie wystarczający autorytet we wszystkich sprawach wiary i życia chrześcijańskiego.

WYZNANIE WIARY

Wierzymy, że Biblia (tj. 39 ksiąg Starego Testamentu i 27 ksiąg Nowego Testamentu) jest szczegółowym, doskonałym i zakończonym objawieniem danym człowiekowi przez Boga.

Wierzymy, że każdy człowiek na skutek swojego upadku znajduje się w stanie grzechu i w jego konsekwencji podlega śmierci.

Wierzymy w usprawiedliwienie grzesznika jedynie z łaski przez wiarę dzięki odkupieńczej ofierze krzyżowej Jezusa Chrystusa.

Wierzymy w jednego Boga, objawionemu człowiekowi w trzech samoistnych osobach, jako Ojciec, Syn Boży – Jezus Chrystus i Duch Święty.

Wierzymy w Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, Jego wcielenie, Jego dzieło pojednania dokonane na krzyżu, Jego zmartwychwstanie, Jego wniebowstąpienie, Jego wstawiennictwo u Ojca, Jego panowanie oraz powtórne przyjście w chwale.

Wierzymy w działanie Ducha Świętego w procesie narodzenia i uświęcenia grzesznika.

Wierzymy w przeżycie chrztu w Duchu Świętym, dane każdemu wierzącemu ku życiu w namaszczeniu i w mocy Bożej.

Wierzymy w ponadnaturalne działanie Boga w Jego Kościele dzisiaj tak jak i w czasach nowotestamentowych.

Wierzymy w nieśmiertelność ducha człowieka, zmartwychwstanie ciała, sąd Pański nad światem, wieczną szczęśliwość sprawiedliwych i wieczne potępienie niesprawiedliwych.

Wierzymy, że istnieje jeden, niepodzielny i powszechny Kościół Jezusa Chrystusa, Jego ciało złożone ze wszystkich chrześcijan, którzy przez osobistą wiarę uznali w odkupieńczej śmierci Zbawiciela na krzyżu ofiarę za ich grzechy, odwrócili się od swoich nieprawości i doświadczyli nowego narodzenia z Ducha Świętego.

Wierzymy, że sam Pan Jezus jest jedyną głową swojego Kościoła.

Wierzymy, że każdy kościół, czyli lokalne zgromadzenie chrześcijan, jest jedyną biblijną formą manifestacji powszechnego Kościoła Jezusa Chrystusa; każdy kościół jest zgodnie z nauką Nowego Testamentu całkowicie autonomiczny we wszystkich sprawach wewnętrznych i zewnętrznych. Jezus jako Głowa Kościoła działa w lokalnym kościele obdarowując każdego darem łaski ku wspólnemu pożytkowi i ustanawiając służby apostoła, proroka, ewangelisty, pasterza i nauczyciela, w celu wzrostu i rozwoju Kościoła. Troska o rozwój i zarząd lokalnego kościoła spoczywa na pastorze i wspierających go starszych.

Wyznajemy nowotestamentową naukę o powszechnym kapłaństwie wierzących.

Wierzymy, że Pan Jezus ustanowił w swoim Kościele dwa obrzędy: chrzest w wodzie i wieczerzę pańską.