Czy Bóg odczuwa współczucie? Czy Bóg jest współczujący? Co na to Biblia? Dlaczego jest tyle zła na świecie? Czy to wina Boga?
Wyobraź sobie, że masz opisać jaki jest Bóg. To dość trudne zadanie, ale gdy autorzy Biblii rozmyślali nad tajemnicą Boga konsekwentnie opisywali jego charakter tymi słowami: współczujący i łaskawy, nieskory do gniewu, bogaty w lojalną miłość i wierność. Pierwszym słowem użytym w tym opisie Boga jest współczujący, czyli po hebrajsku Rachum to słowo pojawia się także jako rzeczownik Rachamin czyli współczucie. Fascynujące jest to, że obydwa te słowa są spokrewnione z hebrajskim słowem oznaczającym łono: Rechem, więc w hebrajskiej Biblii współczucie wiąże się z wnętrzem człowieka. Samo słowo budzi skojarzenia z ciepłymi uczuciami matki do jej bezbronnego dziecka. Rachum wyraża więc silne emocje. Czasami to słowo tłumaczy się nawet jako głęboko poruszony, jak w historii, w której król Salomon spotyka 2 kobiety, które właśnie urodziły. Jedno z niemowląt niestety umarło, ale każda z kobiet twierdzi, że żywe dziecko należy do niej. Wystawiając je na próbę Salomon każe rozciąć dziecko na pół i dać każdej kobiecie po połowie. Prawdziwa matka dziecka jest głęboko poruszona woli oddać niemowlę tej drugiej niż patrzeć, jak jej dziecko umiera. I to właśnie jej współczucie ujawnia, że jest prawdziwą matką, ale Rachum nie tylko wyraża emocje. Zakłada także działanie. Zaskakujące jest to, że to słowo najczęściej opisuje działania Boga, które wypływają z jego emocji. Na przykład gdy Izraelici są uciskani w Egipcie, Bóg słyszy ich wołanie i ze względu na swoje współczucie, swoje Rachamim, ratuje ich. Potem, gdy Izraelici podróżują przez pustkowie pełne niebezpieczeństw. są głodni i spragnieni, a Bóg jest Rachum i troszczy się o nich jak o swoje dziecko. Zaopatruje ich we wszystko, czego potrzebują jedzenie, wodę, ubrania i sam ich prowadzi. Nic więc dziwnego, że gdy Jahwe objawia swój charakter Izraelitom na pustyni zaczyna od tego, że jest współczujący. Ale pomimo nieustannego Rachamim Jahwe Izraelici ciągle się od niego odwracają. Odrzucają współczucie Jahwe i oddają cześć innym bogom. A zamiast okazywać współczucie sobie nawzajem, stosują przemoc, ich bunt doprowadza do wygnania, zostają rozproszeni wśród narodów. W tym mrocznym momencie historii Izraela dochodzimy do księgi Izajasza, w której Jahwe porównuje siebie do matki pełnej Rachamim dla swojego dziecka. Mówi: czy matka może zapomnieć o swym niemowlęciu i nie mieć współczucia (albo Rahamim) dla dziecka, które pochodzi z jej łona, a choćby nawet ona zapomniała, ja nie zapomnę o tobie. Bóg jest pełen matczynego współczucia i wybawi swój lud. Czytając dalej Księgę izajasza, zdajemy sobie sprawę, że Bóg dokona tego uczestnicząc w cierpieniu ludzkości. To zapowiedź przyjścia Jezusa, głębokie współczucie Jahwe stało się człowiekiem w Jezusie. Greckie słowo oznaczające współczucie to Oiktirmos i gdy Jezus przyjmuje chorych i troszczy się o wyrzutków, jest głęboko poruszony ludzkim cierpieniem. Jezus przyrównuje siebie do kwoki, która skrzydłami ochrania pisklęta przed niebezpieczeństwem. On podobnie przygarnia ludzi, a w najwyższym wyrazie Ojktirmoss Jezus motywowany współczuciem wchodzi w cierpienie ludzkości i w samą śmierć, aby nas uratować i zbliżyć do Boga, do takiego życia pełnego współczucia. Jezus wzywa też swoich naśladowców, chce, żebyśmy byli poruszeni bólem innych, żebyśmy troszczyli się o cierpiących i pomagali zmniejszać cierpienie na świecie. W ten sposób my też możemy być ucieleśnieniem współczucia. Jahwe. Jak powiedział Jezus, bądźcie współczujący jak Ojciec wasz jest współczujący. Teraz widzisz, że nie bez powodu współczujący jest pierwszym słowem, którym Bóg opisuje samego siebie. Więc, gdy cierpimy lub widzimy cierpienie innych, możemy być pewni, że Bóg jest głęboko poruszony i że jest gotów okazać nam swoje głębokie współczucie.
źródło yt@biblieproject
Zostaw odpowiedź