Wszyscy chrześcijanie zgadzają Się z dogmatem zawartym w odpowiedzi na pytane 1 – uznają autorytet Biblii oraz wierzą, że powstała z natchnienia Ducha Świętego. W kontraście jednak do Kościoła rzymskokatolickiego, który uważa, że objawienie znajduje się także w tradycji Kościoła oraz orzeczeniach soborów i papieży, ewangeliczni chrześcijanie uznają jedynie Pismo Święte za ostateczny autorytet (zob. Pytanie 6). Wynika to z przekonania, że jedyną Głową Kościoła jest Jezus Chrystus, przez co ewangeliczni chrześcijanie nie uznają prymatu papieża i jego szczególnej roli w Kościele.
W Kościołach ewangelicznych nie również podziału na kapłanów i laikat (czyli osoby świeckie). Wynika to m.in. z fragmentu z 1 Listu św Piotra (rozdział 2) o powszechnym kapłaństwie wszystkich wierzących. Według nauczania Biblii wszyscy wierni są uważani za równoprawnych członków wspólnoty oraz zachęcani do naśladowania Chrystusa i dzielenia się swoją wiarą z innymi osobami. Oczywiście, w Kościołach ewangelicznych są osoby szczególnie powołane do pełnienia funkcji kościelnych które przewodzą innym na wzór Chrystusa, jednak nie są one uznawane za bardziej duchowe niż inni wierzący. Ich rola polega głównie na służeniu i pomocy innym w duchowym wzroście nie zaś na pośredniczeniu w relacji z Bogiem czy przebaczaniu grzechów. Taką rolę w Kościele jak wspomnieliśmy w odpowiedzi na pytanie 2, pełni jedynie Chrystus.
Kolejną różnicą jest podejście do matki Pana Jezusa. Maria jest dla ewangelicznych chrześcijan biblijnym wzorem wierzącej kobiety oraz dobrym przykładem do naśladowania. Jej życie i posłuszeństwo Bogu stanowi dla wszystkich chrześcijan zachętę do podążania śladami jej Syna. Ewangeliczni chrześcijanie nie zgadzają się jednak z katolickim dogmatem o jej wniebowzięciu oraz niepokalanym poczęciu. Uznają, że choć jej rola w życiu i śmierci Jezusa jest niezaprzeczalna, to nie jest ona bardziej święta od innych wierzących, ani nie bierze udziału w zbawieniu człowieka. Właśnie dlatego nie otaczają jej specjalną czcią ani kultem.
Podobnie wygląda podejście ewangelicznych chrześcijan do innych świętych. Uznawanych przez Kościół rzymskokatolicki. Ewangeliczni chrześcijanie nie modlą się za ich wstawiennictwem, nie wywyższają ich, chociaż czerpią z przykładu ich życia. Służba i poświęcenie Bogu licznych bogobojnych świadków wiary w Jezusa na przestrzeni historii Kościoła jest inspiracją i motywacją do przemiany dla wielu chrześcijan na całym świecie.
Ze względu na brak kultu świętych oraz przykazanie dane Mojżeszowi. Które możemy przeczytać w Księdze Wyjścia, ewangeliczni chrześcijanie nie oddają również czci obrazom, ikonom ani figurom, nie otaczają kultem ludzi, miejsc i budynków.
Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja, Pan, twój Bóg. Jestem Bogiem zazdrosnym. Księga Wyjścia 20.3-5
Różnice między Kościołem rzymskokatolickim a Kościołami ewangelicznymi dotyczą także sakramentów. Z siedmiu znanych rzymskim katolikom, w Kościołach ewangelicznych znajdziemy dwa nazywane „ustanowieniami Pańskimi”. Pierwszym z ustanowień jest chrzest udzielany na podstawie wyznania wiary — osobom świadomie podejmującym decyzję, nie niemowlętom – a drugim jest Wieczerza Pańska, której elementami są chleb i wino.
Chrzest odbywa się przez całkowite zanurzenie w wodzie i jest poprzedzony świadomym wyznaniem wiary w Jezusa Chrystusa i Jego dzieło zbawienia dokonane na krzyżu. Wieczerza Pańska (zwana też „komunią, Łamaniem Chleba”, „Pamiątką czy „Stołem Pańskim) odbywa się w czasie nabożeństwa, kiedy Kościół modli się oraz wspólnie spożywa chleb i wino na pamiątkę śmierci Jezusa Chrystusa na krzyżu, ogłaszając Jego powtórne przyjście. Chrześcijanie ewangeliczni, jak i wszyscy protestanci, nie wierzą w fizyczną obecność Jezusa w chlebie i winie, dlatego w Kościołach ewangelicznych symbole te nie są przedmiotem czci. Z tego względu nie wymagają specjalnego miejsca, jak tabernakulum, do ich przechowywania.
Podobnie rzecz ma się ze spowiedzią. W Kościołach ewangelicznych nie znajdziemy konfesjonałów ani spowiadających kapłanów, ponieważ według nauczania Biblii spowiedź jest osobistym wyznaniem grzechów Bogu. Przeproszeniem Go za nie i podjęciem pokuty, rozumianej jako zmiana zachowania, czyli odwrócenie się od swoich grzechów. Moc odpuszczenia i uwolnienia od grzechów ma jedynie Chrystus (zob. Pytanie I4).
Podobnie jak katolicy, ewangeliczni chrześcijanie wierzą, że po śmierci zbawieni ludzie trafią do nieba, a niezbawieni (czyli potępieni) – do piekła. W odróżnieniu jednak do rzymskich katolików, ewangeliczni nie znajdują biblijnego uzasadnienia dla nauki o czyśćcu i na tej podstawie nie wierzą, by istniało jakieś miejsce między niebem a piekłem. Według nich Jezus przyjął ostateczną karę za wszystkie grzechy, co oznacza. Że całkowite ich przebaczenie możliwe jest tylko przez osobistą wiarę w Niego. Dlatego ewangeliczni nie praktykują modlitwy za zmarłych i nie zamawiają specjalnych mszy w ich intencjach.
Wiele Kościołów ewangelicznych obchodzi takie święta jak: Boże Narodzenie, Wielki Piątek, Wielkanoc, Wniebowstąpienie Jezusa i Zesłanie Ducha Świętego – bo o tych wydarzeniach z życia Jezusa i pierwszego Kościoła mówi Pismo Święte. We wspólnotach ewangelicznych akcent przesunięty jest jednak z obrzędów i tradycji na duchowe przeżywanie i wspominanie tych wydarzeń.
źródło:
broszura KIM SĄ EWANGELICZNI CHRZEŚCIJANIE wydana przez:
Zostaw odpowiedź